Skolimowski Jan Władysław h. Lubicz (zm. 1680), sędzia ziemski drohicki, poseł na sejmy. Pochodził z rodziny osiadłej w ziemi drohickiej na Podlasiu, był synem Stanisława, pisarza ziemskiego mielnickiego.
W r. 1648 wziął S. udział z ziemią nurską w elekcji Jana Kazimierza. W r. 1656 dwaj jego bracia ponieśli śmierć, zapewne w czasie działań wojsk brandenbursko-szwedzkich na Podlasiu. S. obarczał odpowiedzialnością za to koniuszego lit. ks. Bogusława Radziwiłła, dowodzącego tymi oddziałami. Począwszy od r. 1658 starał się S. uzyskać w Trybunale Kor. lub nawet przed sądem sejmowym wyrok skazujący B. Radziwiłła. Mianowany t.r. wojskim drohickim, z tym tytułem otrzymał w maju na sejmiku przedsejmowym w Drohiczynie mandat poselski na sejm nadzwycz. Posłował następnie na sejm 1659 r. (ze swojej ziemi) i został na nim deputatem izby do aprobaty układów hadziackich oraz oczekiwanego traktatu pokojowego ze Szwecją. Wszedł też jako reprezentant Podlasia do komisji dla rozpatrzenia pretensji szlachty lubelskiej, mazowieckiej i podlaskiej do wojska lit. Został również wyznaczony do komisji wojskowej lwowskiej i uczestniczył w jej pracach od poł. lipca; uważał, że w rozliczeniach z wojskiem kor. trzeba uwzględnić szkody poczynione przez nie w czasie wojny w dobrach szlacheckich. Dn. 31 VII t.r. uczestniczył w dziękczynnej mszy u jezuitów lwowskich z okazji zawarcia układu z wojskiem, a 30 IX t.r. wraz z in. komisarzami podpisał asekurację na sumę 132 tys. złp. pożyczoną od miasta Lwowa na wypłatę wojsku.
Na sejmie w r. 1661, na którym reprezentował ponownie ziemię drohicką, wszedł S. w skład reasumowanej komisji z r. 1659 do rozpatrzenia szkód poczynionych przez wojsko lit. W swojej akcji przeciw B. Radziwiłłowi osiągnął S. w Trybunale Kor., jak się wydaje, wyrok skazujący, lecz w listopadzie 1664 plenipotentom koniuszego lit. udało się sprawę umorzyć. W l.n. adherenci radziwiłłowscy przeszkadzali S-emu w zabiegach o funkcję poselską na sejmiku w Drohiczynie. Zapewne powiodło się S-emu uzyskanie kolejnego wyroku skazującego Radziwiłła, w r. 1665 pomawiano go, że przyjął 440 grzywien w zamian za odstąpienie od żądania ogłoszenia infamii koniuszego. S. procesował się jednak nadal, starał się przedstawić sprawę przed sądem sejmowym w r. 1666, lecz na przeszkodzie stanęło zerwanie pierwszego sejmu t.r. S. posłował z ziemi drohickiej na drugi sejm w t.r. Wg zaufanego współpracownika Radziwiłła Benedykta Olszewskiego wspierał wtedy «ubogiego szlachcica», występującego z podobnymi zarzutami przeciw księciu; sąd sejmowy nie zajął się jednak jego skargą.
Na sejmie 1667 r., na którym był S. posłem ze swojej ziemi, podczas dyskusji o przyjętej na poprzednim sejmie przysiędze marszałka izby poselskiej, opowiedział się za jej utrzymaniem w niezmienionym brzmieniu. Wraz z pozostałymi posłami podlaskimi domagał się, aby izba poselska wstawiła się do króla Jana Kazimierza za ich województwem, prosząc o wycofanie z Podlasia wojska zaciągu cudzoziemskiego, czyniącego szkody w dobrach szlacheckich. Na sejmie tym został S. wyznaczony do komisji dla wyceny towarów luksusowych. W styczniu 1668, na sejmiku przedsejmowym drohickim, zabiegał S. usilnie o poselstwo na sejm. Występował też przeciw B. Radziwiłłowi, kwestionując jego uprawnienia do star. brańskiego. Nie uzyskał mandatu poselskiego, zwyciężył kandydat radziwiłłowski. Dn. 25 V t.r. otrzymał S. nominację na urząd podsędka drohickiego. W tym też czasie, oskarżony przez referendarza lit. Jerzego Niewiarowskiego o zabicie księdza, został skazany na 3 lata i 18 tygodni wieży. Zapewne nie doszło do egzekucji tego wyroku, nie mógł S. jednak, ku zadowoleniu stronników radziwiłłowskich, starać się o poselstwo na sejm abdykacyjny Jana Kazimierza w r. 1668. W r.n. brał udział w elekcji i oddał głos na Michała Korybuta Wiśniowieckiego z ziemią drohicką, był deputatem do paktów konwentów i podpisał je «salvis iuribus et immunitatibus Ecclesiae Romanae et decretorum Ducatus Mazoviae ac Podlachiae». Ciążący na nim wyrok uniemożliwił S-emu uzyskanie mandatu poselskiego na sejm koronacyjny, posłował jednak na pierwszy sejm 1670 r. Podczas bankietu u referendarza kor. Jana Dobrogosta Krasińskiego silnie ranił szablą w głowę posła sandomierskiego Mikołaja Pękosławskiego, który zarzucił mu sprzedajność na rzecz Francji.
Zapewne jeszcze w r. 1673 otrzymał S. urząd sędziego drohickiego; tytułu tego używał w marcu r.n. (data jego nominacji w księgach ziemskich drohickich: 7 VIII 1674 jest, jak się wydaje, błędna). Po śmierci króla Michała Korybuta, na konwokacji 1674 r. został S. wyznaczony do komisji dla rewizji skarbca i archiwum Rzpltej. Elekcję Jana Sobieskiego w t.r. podpisał z woj. podlaskim, na sejmie elekcyjnym został wyznaczony na deputata do boku króla. Przeciwdziałał nominowaniu członków tej deputacji izby poselskiej, domagając się, aby liczyć głosy oddane na poszczególnych kandydatów; odstąpił od tego wobec sprzeciwów innych posłów. Na sejmie 1676 r. wszedł S., jako reprezentant woj. podlaskiego, w skład komisji dla zbadania przywilejów cerkwi prawosławnych w Drohiczynie i ziemi drohickiej. Podczas sejmu 1678/9 został ponownie wybrany do deputacji do boku króla.
S. posiadał dziedziczne dobra w Skiwach i Skolimowie na Podlasiu. Miał też dwór z placem w Drohiczynie, uwolniony konstytucją sejmu 1667 r. od wszelkich podatków. S. zmarł w r. 1680, przed 19 VII.
Był S. żonaty, pozostawił synów: Stanisława i Kazimierza.
PSB (Pękosławski Mikołaj); Niesiecki, VIII; Święcki, Historyczne pamiątki, II 96; Elektorowie; Elektorów poczet; Urzędnicy, VIII; – Kłaczewski W., Abdykacja Jana Kazimierza, L. 1993; Kozak E., „Słudzy” podlascy Bogusława Radziwiłła, w: Drobna szlachta podlaska w XVI–XIX wieku, Białystok 1991 s. 71; Kubala L., Wojny duńskie i pokój oliwski 1657–1660, Lw. 1922; Matwijowski K., Sejm grodzieński 1678–1679, Wr. 1985; Matwijów M., Ostatnie sejmy przed abdykacją Jana Kazimierza 1667 i 1668 r., Wr. 1992 s. 174 (aneks); Między monarchią a demokracją. Studia z dziejów Polski, W. 1994 s. 276–7; Ochmann S., Sejmy z l. 1661–1662, Wr. 1977; Siedlecki J., Brańsk Bogusława Radziwiłła 1653–1669, Białystok 1991 s. 87, 91; – Pisma do wieku Jana Sobieskiego, II; Teki Dworzaczka, Kórnik 1996 CD-ROM; Vol. leg., IV 243, 587, 607, 624, 625, 702, 949, 950, V 34, 211, 315, 356, 553; Zubrzycki D., Kronika miasta Lwowa, Lw. 1844 s. 379, 401; – AGAD: Arch. Radziwiłłów, Dz. II nr 1367, Dz. V nr 10816 cz. II s. 53, 74, 78, 86, 91, 97–98, 128–129, 133–134, 137, 143, 161, 164–166, 168, cz. III s. 3, 38, 41, 78 (korespondencja B. Olszewskiego z B. Radziwiłłem), Metryka Kor. t. 206 k. 489v.
Mirosław Nagielski